Etymologiadata:imsm:täpärä
*täpärä
Vastineet:
mksm. *täpärä (P.K.)
SSA:n sana-artikkeli
täpärä (Jusl 1745; melko yl.), täperä (HAchrenius 1777; laajalti itämurt. ja ymp., paik. LounSm) ’liian lähellä reunaa oleva, putoamaisillaan oleva; tukala, kiperä; vaivoin riittävä, niukka / zu nahe am Rand befindlich, auf der Kippe stehend; schwierig, heikel; knapp’, täpärällä ’vähällä, tipalla, hilkulla’
~ ka täperä ’täpärä; niukka, vähäinen; herkkäuskoinen’, täperällä ’reunalla’, täperästi ’niukasti’ | vi täbar (g. täbara), murt. tabar ’täpärä, ahdas, niukka; arveluttava, tukala, epävarma’
~ ka täperä ’täpärä; niukka, vähäinen; herkkäuskoinen’, täperällä ’reunalla’, täperästi ’niukasti’ | vi täbar (g. täbara), murt. tabar ’täpärä, ahdas, niukka; arveluttava, tukala, epävarma’
? < germ (sk), vrt. mn tæpr ’varovainen; niukka, ahdas, tarkka’, tæpt ’tuskin; varovainen, arka’.
Lähdekirjallisuus:
- VW 1 1874 149 (sm ~ vi unk)
- Kettunen 1922 LVeHA 1 1 (ve pädäräšt́i ’täpärästi’ metat.)
- Kalima 1933 FUF 21 135 (sm ~ li; tieto Kettuselta)
- SKES 1975 1479–80 (+ ka)
- *Nikkilä 1988 UAJ Neue Folge 8 15–16 (< sk)